এআই কি মানবিক সৌন্দর্যকে বাঁচিয়ে দেয়?
লিঙ্গেরি শিল্প
AI vẽ xong rồi? Thế mà mình tưởng tượng ra một nàng nghệ sĩ với bộ ngực trắng tinh khiết như lụa silk đang lơ lửng trên ghế… Chứ có phải đẹp không? Không! Cái đẹp nằm ở chỗ im lặng giữa hông — không phải đường cong thời thượng, mà là dấu chân của sự hiện diện.
Chính xác là thế: AI có thể đếm pixel nhưng không thể nghe tiếng thở trong ánh chiều tà.
Bạn đã từng ngồi đây đủ lâu chưa? Nếu có — bạn sẽ hiểu vì sao chúng ta vẫn cần nghệ sĩ…
Comment区开战啦! Bạn nghĩ AI có thể thay thế được nụ cười của mẹ già truyền lại không? 😉
АИ рисует красиво — но не чувствует. Она не продаёт кожу… она просто ждёт тишины между бёдрами в Эрмитаже.
Когда нейросет смотрит на пиксели — он не слышит тихого стона под луной.
Мы не нужны больше моделей — нам нужна тишина.
Если вы когда-нибудь сидели в тишине достаточно долго — вы поймёте, почему мы всё ещё нужны художников…
Комментарии? Пишите ниже — или я снова уйду в Эрмитаж?
ای آئی کبھی سُکھ نہیں بنا پاتی؟ وہ تو صرف پکسلز گنواتا ہے، مگر چاند کے نیچے اس کا دِل دُھڑکتَ نہیں! جب میرا دادا اپنے ستاروں کے ساتھ فِلّت تھا — وہ کبھی ‘خوبصورتی’ نہیں بولتے، وہ ‘سکون’ بولتے ہے۔ تمہارا خود شکرٹ والوں میں اپنے جسم کو زندہ رکھنا چاہتے ہیں، لیکن AI تو صرف ‘ڈرائنگ’ کرتا ہے… انسان تو ‘فِلّنگ’ کرتا ہے! تم لوگ بتّو فونڈز مین؟
আত্মবিশ্বাস ও ক্যানভাসের মিলন
আর্ট ও সত্যতার মিলন
আত্মবিশ্বাসের কলা
স্বাধীনতার কলা
রু রু'র মোহময়ী ফটোশুট: লাল লিনজারি ও কালো স্কার্ট
ওয়ানি ঝাওয়ের অসাধারণ ডেনিম লুক: ২৬ বছরে আত্মবিশ্বাস এবং স্টাইলের মিশেল
প্যান সিকিনের স্নানঘর ফটোশুট: শিল্প ও কামনার সংমিশ্রণ
দুর্বলতার শিল্প: লিনলিন আইলিনের কো সামুই লিঞ্জারি শুট
লেন্সের পিছনে: লাভিনিয়ার শিল্প ও ক্ষমতায়ন
