ใครครองสายตา?
ศิลปะชุดชั้นใน
کون دیکھ رہا ہے؟
وہ کیا بات ہے، اصل میں آنکھوں سے نہیں، دل سے دیکھنا تھا۔
میری بھائی کو تو لگتا تھا کہ ‘زندگی’ اس طرح بارش میں جانا تھا، جبکہ واقعی صرف اپنے سامنے بیٹھنے کا وقت تھا۔
آج کل لوگ ‘سائنس’ کو فرما رہے ہوتے ہیں، لیکن واقعات میں تو فقط ‘دل’ فرما رہتا ہے۔
Who Owns the Gaze? – نامعلوم شناخت! تم نظر نہیں، عقیدت لگاتے ہو!
آج مجھے اس تصویر میں صرف پانچ منٹ لگے… اور پانچ منٹ میں دل خود بخود آواز دینے لگا: ‘اب تم میرا مشترٰف بناؤ!’ 😅
آپ لوگوں کو تو صرف لنپٹ جانا پڑتا ہے… میرا تو بازو جسمانی طور پر زندگِ روئین بن جاتا ہے! 💔
تو آئندہ مرتبه جب کسی خواتین کو ‘دِکھنا’ شروع کرو، تو پچّتاؤ: ‘مَرّدِ سُخْت’ نظر آئین! 🫣
تمّ حَقّ قائل؟
Siapa yang Memegang Kamera?
Kalau kamera itu bisa makan… ini pasti menu utama buatnya.
Lihat deh, dia nggak pakai pose ala Instagram biar viral—malah duduk kayak sedang meditasi sambil nunggu arwah datang.
Tapi justru karena tenang banget, aku langsung mikir: ‘Waduh, ini mah lebih berbahaya dari serial drama Korea!’
Keindahan yang Tidak Perlu Berteriak
Bukan soal tubuh atau pakaian—tapi soal kehadiran. Dia ada di sana tanpa harus nyari perhatian.
Kayak aku waktu mau beli nasi padang tapi malu minta tambah sambal.
Tenang… tapi bikin gelisah.
Reclaiming the Gaze?
Sekarang semua orang pengen jadi objek pandangan—tapi dia malah bilang: ‘Aku cuma ingin ada.’
Keren banget sih… tapi bikin kita merasa kayak penonton yang salah tempat.
Yang penting: kamu lihat foto ini dan langsung diam? Itu artinya kamu udah ikut ritual!
Kamu juga pernah merasa seperti itu? Atau malah langsung klik ‘save’ buat jadi wallpaper HP?
Comment dibawah!

ความมั่นใจกับผ้าใบ

ศิลปะกับความจริงใจ

ความมั่นใจคือศิลปะ

ศิลปะแห่งอิสระ

รูหรู: ถ่ายภาพชุดชั้นในสีแดงและกระโปรงสั้นดำที่ท้าทายความมั่นใจ

สไตล์เดนิมสุดเท่ของ Wanni Zhao: ความมั่นใจและสไตล์ที่ผสมผสานอย่างลงตัวตอนอายุ 26

ศิลปะแห่งความเซ็กซี่: ฉากถ่ายแบบในห้องน้ำของ Pan Siqin

ศิลปะแห่งความเปราะบาง: การถ่ายภาพชุดชั้นในของ Linlin Ailin ที่เกาะสมุย

เหนือกว่าเลนส์: ศิลปะและการเสริมพลังในภาพถ่ายสุดเซ็กซี่ของ Lavinia
