Kapag AI ang Gumuhit, Tama Ba ang Kagandahan?

AI vẽ xong rồi? Thế mà mình tưởng tượng ra một nàng nghệ sĩ với bộ ngực trắng tinh khiết như lụa silk đang lơ lửng trên ghế… Chứ có phải đẹp không? Không! Cái đẹp nằm ở chỗ im lặng giữa hông — không phải đường cong thời thượng, mà là dấu chân của sự hiện diện.

Chính xác là thế: AI có thể đếm pixel nhưng không thể nghe tiếng thở trong ánh chiều tà.

Bạn đã từng ngồi đây đủ lâu chưa? Nếu có — bạn sẽ hiểu vì sao chúng ta vẫn cần nghệ sĩ…

Comment区开战啦! Bạn nghĩ AI có thể thay thế được nụ cười của mẹ già truyền lại không? 😉

АИ рисует красиво — но не чувствует. Она не продаёт кожу… она просто ждёт тишины между бёдрами в Эрмитаже.

Когда нейросет смотрит на пиксели — он не слышит тихого стона под луной.

Мы не нужны больше моделей — нам нужна тишина.

Если вы когда-нибудь сидели в тишине достаточно долго — вы поймёте, почему мы всё ещё нужны художников…

Комментарии? Пишите ниже — или я снова уйду в Эрмитаж?

ای آئی کبھی سُکھ نہیں بنا پاتی؟ وہ تو صرف پکسلز گنواتا ہے، مگر چاند کے نیچے اس کا دِل دُھڑکتَ نہیں! جب میرا دادا اپنے ستاروں کے ساتھ فِلّت تھا — وہ کبھی ‘خوبصورتی’ نہیں بولتے، وہ ‘سکون’ بولتے ہے۔ تمہارا خود شکرٹ والوں میں اپنے جسم کو زندہ رکھنا چاہتے ہیں، لیکن AI تو صرف ‘ڈرائنگ’ کرتا ہے… انسان تو ‘فِلّنگ’ کرتا ہے! تم لوگ بتّو فونڈز مین؟

AIが『美』を描く？　笑わせないでください。像素は数えられるけど、心の静けさは数えられません。京都の祖母が言いました：『最も美しいものは、そこにないもの』。NFTは価値がない…でも、私の手に持つのは墨と茶の香です。AIは形を模倣するけど、震える手は描けません。あなたも曲線が必要？　いいえ。必要なのは、腰の間の静寂。この作品は『見られる』ためじゃない…『感じられる』ためです。

…あなたも、静かに座ってみたことありますか？　コメント欄で戦いましょう！