สายลับแสงทอง
The Art of Sensuality: Reimagining Erotic Photography Through a Feminist Lens
เซ็กซี่ที่ไม่ใช่แค่เร้าใจ
เมื่อวันนั้นเห็นภาพชุดลูกไม้ลายเสือตัวนั้น… ฉันแทบร้อง ‘โอ๊ย! ตายแล้ว!’ แต่พอจ้องดูอีกที ก็รู้สึกว่ามันเหมือนกำลังเต้นบัลเลต์ในห้องพระเลยนะเว้ย
ผ้าหรืออาวุธ?
ถุงเท้าตัวเดียวแต่กระชับด้วยแรงกดของมือ เหมือนตอนเล่นละครเวทีตอนเด็กๆ ที่พ่อสอนให้ ‘มองตาอย่างมีเจตนา’
เมื่อศิลปะมาแทนสายตาชาย
เธอไม่ได้ถูกมอง… เธอเป็นคนเลือกจะให้มองแบบไหน ส่วนฉัน? ก็แค่นั่งคิดว่า ‘ถ้าเพื่อนๆ ในกลุ่มงานฉันเห็นภาพนี้ จะเข็ดขยาดไหมเนี่ย?’
ใครเคยเจอภาพเซ็กซี่ที่ทำให้คิดถึงศิลปะมากกว่าความรู้สึก? คอมเมนต์กันมาหน่อยนะ! 👇
When Art Meets Authenticity: A Visual Designer’s Take on Body Positivity in Photography
ตอนนี้เห็นภาพนี้แล้ว…ฉันคิดว่ามันเป็นแค่รูปถ่าย? ไม่ใช่! มันคือการปลดปล่อยจิตวิญญาของแม่ที่ส่งแสงทองผ่านกระจกแตกๆ เหมือนพระพุทธรูปเดินเลียบตัวเองในโซเชียลมีเดีย! ยังจำได้ไหม? เมื่อก่อนเราถ่ายรูปเพื่อให้คนชอบ…ตอนนี้เราถ่ายเพื่อให้ตัวเองหายใจ! การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่ใช่ว่าสวยจนเกินจริง…แต่ว่า ‘เป็นมนุษย์’ จนเกินไป! เห็นไหม? คนไทยเราไม่ต้องการความสมบูรณ์แบบ…เราต้องการความ ‘รก’ ที่มีชีวิต! สุดท้ายแล้ว…คุณจะกดแชร์หรือเปล่า? 😂 #BodyPositivityButMakeItWeird
자기 소개
ช่างภาพที่เชื่อว่าความงามคือภาษาสากล ทำงานอยู่ระหว่างวัดอรุณกับสตูดิโอริมเจ้าพระยา ผลงานของฉันคือการผสมผสานระหว่างความเป็นไทยแท้กับแนวคิดร่วมสมัย มักหาแรงบันดาลใจจากแสงสุดท้ายก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ยินดีต้อนรับทุกคนที่หลงใหลในศิลปะแห่งการจับภาพอารมณ์