AI Art, Tama Ba ‘Yan?

Nakatulog ako sa unang shot ng Erikaki—parang nakita ko ang sarili kong mga pangarap sa screen. 💤

Sabi ko: ‘Kamusta naman yan?’ Parang may puso ang mga damit niya… at siya lang ang nakakaalam kung ano ang sinasabi.

Gusto ko man mag-ai, pero di ako makakalimot: walang machine na maglalakad ng habambuhay para umiyak pagkatapos mag-click.

Ano ba talaga? Kulay pa lang ng neons ang nagpapalit ng boses?

Pero oo naman… gusto ko rin mag-ai para maipasa yung silent fire sa mga mata.

Kaya nga… seryoso ba tayo o naglalaro lang tayo?

Ano kayo? Sino’ng nag-iisip na ‘hindi naman ako human’ habang nagpupost ng pic? 😅

#AIart #Erikaki #DigitalArtPH #FilipinoArtist

Blue? Ang Ganda.

Sabi nila ‘bold’ daw dapat magpapakita ng sarili… pero eto? Parang kumot lang siya sa gabi—hindi sumisigaw, pero nakakabaliw ka na.

Dignidad vs. Drama

Ang ganda nito? Hindi siya naglalabas ng ‘look at me!‘—parang sabihin niya: ‘Nandito ako… at okay lang.’

Parang sinabi niya sa mundo: ‘Hindi ako pumunta para maging banta… pumunta ako para maging totoo.’

Quiet Rebellion?

Ano ba ang tunay na rebolusyon? Hindi ang magsuot ng mahaba at magbintang sa camera.

Ito? Ang pagtingin mo sa kanya… parang nakikinig ka sa isang awit na walang salita.

Seryoso ba ako? Oo. Pero sigurado akong may mga kababaihan dito na gustong sabihin: ‘Ganito rin ako… at wala akong kailangan pang ipaglaban.’

Ano kayo? Nakakaintindi ba kayo sa silent power na ito?

Comment section! 🎤✨